Page 220 - Çevre Şehir ve İklim Dergisi - Özel Sayı
P. 220

Kurak ve Yarı Kurak Alanlarda İklim Dirençli Bitkilerin Kullanılması






















              Şekil 12: 2018 yılı; Kırşehir, Malya; deneme alanında Lycium barbarum görüntüsü
                                  (Yazarın kendi arşivinden, 2018)
               Diğer taraftan, yine aynı alanda (Kırşehir, Malya Tarım İşletmeleri Müdürlüğü
            Arazisi) Ankara Üniversitesi ile gerçekleştirilen bir çalışmada, 2016-2020 yılları
            arasında ‘Marjinal (Tuzlu-Alkali) ve Rüzgâr Erozyonundan Etkilenmiş Alanlarda
            Bazı Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkilerinin Adaptasyonu Projesi’ kapsamında,
            bu  alana  adapte  olabilecek,  yem  kaynağı  oluşturma  ve  erozyonu  önleme
            potansiyeli yüksek olan çok yıllık buğdaygil ve baklagil otsu ve yarı çalı bitkileri
            denenmiştir. Uygulanan türler arasında otlak arpası (Elymus junceus), korunga
            (Onobrychis  sativa),  otlak  ayrığı  (Agropyron  cristatum),  patlangaç  (Colutea
            arborescens), mavi ayrık (Agrapyron intermedium), sarı çiçekli gazal boynuzu
            (Lotus corniculatus), yonca (Medicago sativa) yer almaktadır. İlk yılın sonunda,
            bu türlerden üçü başarılı şekilde uyum sağlamıştır; mavi ayrık, otlak ayrığı ve
            otlak arpası. İkinci yılda ise mavi ayrık ve otlak arpası yaşam göstermiştir. Ayrıca,
            alanda yüksek otlak ayrığı’nın (Agropyron Elongatum) doğal yayılış gösterdiği
            tespit edilmiştir (ÇEM, 2021). Önceki  çalışmalardan, bu tür alanlarda doğal
            olarak yetişen yabani formda tuz çalısı, yüksek otlak ayrığı, bozkır otu, yabani
            arpa  gibi  çayır  mer’a  bitkilerinin  tuza  karşı  tolerant  oldukları  belirlenmiştir.
            Doğal yetişen türler arasında ise tuza dayanıklılığı en yüksek olan yem bitkisinin,
            yüksek otlak ayrığı olduğu tespit edilmiştir. Bu bitkinin elektriksel iletkenliği 7.5
            dS m-1 olan topraklarda yetişebildiği bildirilmiştir (Maas, 1985; Ashraf, 1994).
               Ülkemiz mera alanlarının büyük bir kısmının kurak ve yarı kurak alanlarda
            alması  nedeniyle,  mera  alanlarda  araştırma  geliştirme  çalışmalarına  ihtiyaç
            duyulmaktadır. Kurak ve sorunlu toprak özelliklerine sahip mera sahalarında
            adaptasyon  ve  ıslah  çalışmaları  gerçekleştirilmek  üzere;  Konya  Selçuk
            Üniversitesi  ve  İl  Tarım  Orman  ve  Müdürlüğü  ile  birlikte  kurak  iklim  ve
            sorunlu  toprak  problemlerine  sahip  Karaman  ili  Ayrancı  ilçesi  Üçharman
            (Divle) köyünde bulunan sahaya ‘Model Mera Uygulama Projesi’ kapsamında
            bitkilendirme çalışmaları yürütülmüştür. Bu çalışmada toprak muhafazası ve su


                                                                              219
                                                                      Özel Sayı / 2024
   215   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225