Page 71 - Çevre Şehir İklim - Sayı 2

Hayriye Eşbah Tunçay

• Entegre su yönetimi sistemine yeşil ve mavi altyapı tasarım çözümlerini
dahil etmek gerekmektedir. Bu entegre sistem yağmur bahçeleri,
biyolojik hendekler, su tutma alanları, su arıtım alanları ve su dağıtım
alanları şeklinde farklı tipolojilerle oluşturulacak yeşil alanları bünyesinde
barındırmalıdır.
• Son günlerde yaşanılan çevre sorunları kirliliğin önlenmesi ve atığın
artık bir kaynakmış gibi ele alınarak yeniden dönüştürülmesini
gerektirmektedir. Bu, su için de geçerlidir. Kentin her tür yağmur suyu
ve atık suyunun bir kaynak olduğu bilinciyle, bunların doğa tabanlı bir
çözümle ele alınması kaçınılmazdır.

Kaynaklar

Batty, M. (2013). The new science of cities. Cambridge, MA: MIT Press.

Benedict, M.A., McMahon, E. (2006), Green Infrastructure, Island Press, Washington.

Brown, R., Ashley, R., Farrelly, M. (2011). Political and professional agency entrapment:
An agenda for urban water research. Water Resour. Manag., 25, 4037–4050.

Brown, R., Clarke, J. (2005). Transition to Water Sensitive Urban Design: The Story of
Melbourne, Australia; Facility for Advancing Water Biofiltration, Monash University:
Melbourne, Australia, 2007. reform. Environ. Manag., 36, 455–468.

Derrible, S. (2017). “Complexity in future cities: the rise of networked infrastructure”.
International Journal of Urban Sciences, 2017 VOL. 21, NO. S1, 68–86.

EC (2021). Natura 2000. European Commission https://ec.europa.eu/environment/
nature/natura2000/index_en.htm, (Erişim Tarihi: 20.09.2021)

EEA (2021). Green Infrastructure: enhancing Europe’s Green Capital.
European Environment Agency. http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/
TXT/?uri=CELEX:52013DC0249 (Erişim Tarihi: 20.09.2021)

EPA (2012). Green Infrastructure, http://www.epa.gov/green-infrastructure (Erişim
Tarihi: 20.09.2021).

Gülgün, B., Yazıcı, B. (2016). “Yeşil altyapı sistemlerinde mevcut uygulamalar”. Ziraat
Mühendisliği Dergisi, Sayı 363: 31-37.

57 Çevre, Şehir ve İklim Dergisi