Page 165 - Çevre Şehir ve İklim Dergisi - Sayı 4
P. 165

Fred Barış Ernst - İbrahim Yenigün


               Petit  et  al.  (2006)  çalışmasında,  3B  coğrafi  görselleştirmenin  kentsel  ve
            bölgesel  planlama  sürecinde  iletişimi  nasıl  destekleyebileceğini  araştırmış,
            geleneksel  planlama  sürecinin,  etkilenen  gruplardan  gelen  girdi  ve
            fikirlere  izin  vermesine  rağmen  fikirlerin  ve  farklı  gelişim  senaryolarının
            değerlendirilmesinin  teşvik  edilmekten  uzak  olduğunu  belirtmiştir.  Buna
            karşın  coğrafi  verilerin  görselleştirilmesindeki  en  yeni  gelişmeler,  planlama
            süreci ve sonuçlarının sunumu sırasında etkili bir topluluk katılımı için anahtar
            role sahip olmuştur. Bu gerçeklikten hareketle, katılımcı planlamayı uygulamak
            için  farklı  metodolojiler  geliştirilmiştir.  Bu  gelişmelerden  biri  olarak  ortaya
            çıkan Geodesign, katılımcı planlamayı desteklemek için tasarım araçlarını ve
            CBS’yi bütünleştirmiştir. Konunun uzmanı Carl Steinitz, 30 yılı aşkın bir sürede,
            Harvard  Tasarım  Okulunda  meslektaşlarıyla  ve  öğrencileriyle  birlikte,  çeşitli
            bölgesel peyzaj çalışmalarına uygulanmış olan Geodesign’ı gerçekleştirmek
            için kapsamlı bir çerçeve oluşturmuştur (Steinitz, 2012).
               Bu alandaki çalışmalarıyla öne çıkan bir diğer isim olan Mc Elwaney (2012),
            Geodesign’ı  yedi  temel  özellik  aracılığıyla  tanımlamaktadır:  1.Coğrafi  bir
            alanda çalışmak, 2.Bilime dayalı tasarıma güvenmek, 3.Değere dayalı tasarımın
            dahil edilmesi, 4.Doğal çevre üzerindeki kısa ve uzun vadeli olumsuz etkileri
            azaltırken toplumun refahını en üst düzeye çıkarmak, 5.Çok boyutlu uzayda
            tasarımı  desteklemek,  6.Sorunları  tespit  etmek  ve  çatışmaları  çözmek  için
            sosyal ve teknik bir çerçeve sağlamak ve 7.Tasarımın kalitesini ve üretkenliğini
            arttırmak.  Mc  Elwaney’e  göre  Geodesign  çalışmaları,  bu  temel  özelliklerin
            çoğunu içermektedir.
               Bu kulvarda çalışan bir diğer isim Ballal (2015), Geodesign çerçevesini dijital
            tasarım iş akışına dönüştürerek Carl Steinitz ile iş birliği içinde geliştirilen web
            tabanlı bir Geodesign yazılımı “GeodesignHub” (GDH) geliştirmiştir. Böylece
            bölgesel planlama problemlerini çözmek için geniş alanlarda uygulandığında,
            2D ve 3D görselleştirmenin zorlukları ortadan kalkmış olacaktı. Aynı zamanda
            GDH  ile  uzun  planlama  dönemlerinin  etkilerinin,  bölgeyi  etkileyen  çoklu
            etkilerin, rakip aktörler ve çıkarların neden olduğu belirsizlik sorunları da ele
            alınmış  olacaktı.  Elde  edilen  GDH  yazılımı  dünya  çapında  birçok  planlama
            çalışmasında başarıyla kullanılmıştır (Rivero ve ark. 2015; Ballal 2015; Nyerges
            ve ark. 2016, Campagna ve ark. 2016; Moura ve ark. 2016; Kim, 2017).
               Debnath  ve  arkadaşlarına  (2022)  göre  toplumun  karşı  karşıya  kaldığı  aşırı
            olayların  artan  sıklığı,  belirsizliği  ve  oluşan  baskı  daha  dirençli  planlamalara
            duyulan ihtiyacı net olarak gözler önüne sermektedir. Geodesign gibi veriyle
            güçlendirilmiş katılımcı yöntemler, şehirlerimizi ve bölgelerimizi daha esnek hale
            getirmek için stratejik planlamayı destekleme konusunda büyük umutlar vaat
            etmektedir. Bu bağlamda çalışmaları, çeşitli bibliyografik veri tabanlarından elde
            edilerek seçilmiş 487 çalışmanın sistematik bir incelemesi yoluyla, dayanıklılık



            150  Çevre, Şehir ve İklim Dergisi
   160   161   162   163   164   165   166   167   168   169   170