Page 42 - GERİ SAYIM

- GERİ S A YIM - - NAZİFE BUR CU T AKIL -

Dört arkadaş hayretle Mete’nin avucuna
baktılar. Bir tane ardıç tohumu duruyordu fakat

çocuklar bunun ne olduğunu pek anlayamamıştı.

Mete, arkadaşlarının şaşkın ve anlamsız ba-
kışları karşısında şu açıklamaları yaptı:

– Biz, doğanın bir hediye olduğunu düşünür
ve ona özen gösteririz. Sık ormanlar nefes alsın

diye kestiğimiz her ağaç için düz bir ovaya, sey-
rek bir ormana tohum ekeriz. Yeşermesi için onu

sular ve koruruz. Tıpkı büyüdüğünde onun da bizi
koruduğu gibi. Şimdi birlikte bu ardıç tohumunu

ekelim ve büyüyüp kocaman bir ağaç olmasını
dileyelim.

Dört arkadaşın da bu yaşadıkları karşısında

tüyleri diken diken olmuştu. Hayatları boyunca
görüp görebildikleri tek ağaç “Kadim Koruyu-

cu”ydu. Hiçbir zaman bir tohum ekmemiş, o to-
humun yeşermesine asla tanık olmamışlardı.

Ege,

– Bu gerçekten de bir mucize, dedi.

42 43