Page 70 - Çevre Şehir ve İklim Dergisi - Sayı 3
P. 70

Uluslararası Çevre Hukukunda Sürdürülebilir Kalkınma


            verilmese de, ilk işaret eden uluslararası yargı ve sözleşme, 1893 tarihli Pasific
            Fur  Seal  Tahkimi  ve  1946  tarihli  Uluslararası  Balina  Avcılığı  Sözleşmesi’dir.
            Sürdürülebilir kalkınma ilkesinin ismen ilk kez bir uluslararası metinde anılması
            ise, 1985 tarihli Doğanın ve Doğal Kaynakların Korunması hakkında ASEAN
            Sözleşmesinde gerçeklemiş, ilkenin tanımının uluslararası düzeyde yapılması
            ise 1987 tarihli Brundtland Raporunda gerçekleşmiştir.
               Sürdürülebilir kalkınma kavramına, yukarıda da ifade edildiği üzere, öncelikle
            beyanname ve karar gibi esnek hukuk belgelerinde yer verilmeye başlanmış,
            1990’lı  yılların  başında  ise  bağlayıcı  nitelik  taşıyan  uluslararası  antlaşmalara
            adapte edilmiştir.
               Uluslararası  metinlerde  ilk  görünümlerinden  günümüze  kadar  gelişim
            içinde  olan  sürdürülebilir  kalkınma  kavramı,  her  ne  kadar  muğlak  yapısı
            ve  farklı  gelişmişlik  seviyesindeki  ülkelerce  nasıl  uygulanacağı  konusunda
            eleştirilmekte  olsa  da  uluslararası  çevre  hukukunda  yer  bulmaya  devam
            etmiştir. Esnek hukuk alanlarında tanımlanıp, antlaşmalarla nasıl uygulanacağı
            şekillenmekte olan sürdürülebilir kalkınma kavramı, birçok devlet ve uluslararası
            örgüt tarafından kabul edilmesi ve karar alım süreçlerinde dikkate alınmasıyla
            normatif bir değer taşıdığı kabul edilmesi gereken bir olgudur. 1987 tarihinde
            tanımının  yapıldığı  Brundtland  Raporu’ndan  günümüze  ise  sürdürülebilir
            kalkınma  kavramına  değinmeyen  bir  bildiri,  antlaşma  veya  çevre  hukuku
            çalışması bulmanın neredeyse imkânsız oluşu ise kanaatimizce sürdürülebilir
            kalkınmanın uluslararası çevre hukukunun genel ilkelerinden biri olarak kabul
            edilmesini gerekli kılmaktadır.
               Kaynakça


               Abdiraimov,  M.  (2016),  “Sürdürülebilir  Gelişme  Yaklaşımında  Yeşil  Ekonominin
               Önemi”, Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3:6, ss. 29-39.

               Anderson, T. L. ve Leal, D. R. (1991), Free Market Environmentalism, San Francisco:
               Pacific Research Instute for Public Policy.

               Bahçeci,  D.  (2016),  Sera  Gazı  Emisyonları:  Türkiye,  https://yesilgazete.org/
               blog/2013/04/01/sera-gazi-emisyonlari-turkiye/  (18.08.2016-  Son  Erişim  Tarihi:
               4.12.2022).
               Beyerlin, U. (2007), “Different Types of Norms in International Environmental Law:
               Policies, Principles and Rules”, Oxford Handbook of International Environmental
               Law, New York: Oxford University Press, ss. 425-448.

               Biede, H. J. (2015), Macroeconomic: Theory and Practise (1. Baskı), Kopenhagen:
               Hans Reitzels Forlag.






                                                                  Yıl 2 / Sayı 3 / Ocak 2023  55
   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75