Page 109 - Çevre Şehir ve İklim Dergisi - Özel Sayı
P. 109

Mustafa Sert - Abdullah Emin Akay - Ayhan Ateşoğlu


                Toprak erozyonu durumunun tespiti için geçmişten günümüze en yaygın
              kullanılan  metot  RUSLE’dir.  Bu  metot,  toprağın  aşınmasını  etkileyen  yıllık
              toprak  kaybı,  yağışların  erozyon  oluşturma  gücü  toprakların  erozyona  karşı
              duyarlılığı, eğim uzunluğu, eğim dikliği, ürün ve ürün yönetim faktörü, toprak
              koruma  yöntemleri  faktörü,  sediment  iletim  oranı  faktörlerinin  etkileşimiyle
              elde edilmektedir.
                Tüm bu metot ve indeksler etkili sonuçlar vermektedir fakat bazı noktalarda
              yeterli  olmamaktadır.  Bitki  indeksleri  çölleşme  ve  arazi  bozulumunu  net
              şekilde  yansıtmayabilir,  örneğin  vejetasyon  yağış  faktöründen  etkilenebilir.
              Böyle durumlarda etki eden faktörlerin de dâhil edileceği birden fazla indeks
              kombinasyonu  yapılmalıdır.  Doğrulamayı  desteklemek  ve  modellerdeki
              güvenilirliği tesis etmek için saha ölçümlerine odaklanmalıdır. Toprak yüzeyini
              belirlemeye  yönelik  yapay  zekâ  algoritmalarının  kullanımı  yaygınlaşmalıdır.
              K ve C faktörü değerleri için ülkenin uyumlu bitki örtüsü haritaları ve toprak
              haritaları üretilmelidir.




                Kaynaklar


                AbdelRahman,  M.  (2023).  An  overview  of  land  degradation,  desertifcation  and
                sustainable land management using GIS and remote sensing applications. https://
                doi.org/10.1007/s12210-023-01155-3
                Alparslan,  K.,  &  Küçükönder,  M.  (2021).  Kaman  Deresi  Alt  Havzasının  Erozyon
                Duyarlılığı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi,
                24, 242–258.
                Arnoldus, H. M. J. (1977). Methodology used to determine the maximum potential
                average annual soil loss due to sheet and rill erosion in Morocco. FAO Soils Bulletin,
                No. 34, 39, 1977.

                Becerril-Piña, R., Díaz-Delgado, C., Mastachi-Loza, C. A., & González-Sosa, E. (2016).
                Integration of remote sensing techniques for monitoring desertification in Mexico.
                Human and Ecological Risk Assessment: An International Journal, 22(6), 1323–1340.
                Bouyoucos, G. J. (1962). Hydrometer Method Improved for Making Particle Size
                Analyses of Soils. Agronomy Journal, 54(5), 464–465. https://doi.org/https://doi.
                org/10.2134/agronj1962.00021962005400050028x
                ÇEM. (2017). Türkiye Çölleşme Modeli ve Hassasiyet Haritası. https://cem.csb.gov.
                tr/turkiye-collesme-modeli-ve-hassasiyet-haritasi-i-103686






              108 Çevre, Şehir ve Çölleşme ve Erozyon
   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113   114