Page 4 - SU YOLCULARI

- SU Y OL CULARI - - MEHT AP TEKER -

Su Yolcuları

Salda köyü kış akşamlarında karanlığa ve
sessizliğe bürünüyordu. Kalın perdelerden dı-
şarı sızabilen ışıklar ise bahçedeki ağaçlardan
görünmüyordu. Yazın her şey değişiyordu. Evin
içindeki yaşam bahçeye taşınıyordu.

Niyazi Bey, radyonun sesinin kendiliğinden
kısıldığını fark etti. Pilleri bitmişti. Onları yenileriy-
le değiştirdi. Eski pilleri kapının hemen yanındaki
küçük boş saksının içine attı. Torunları geldiğin-
de atık pilleri onlara veriyordu. Onlar da bayram
şekeri toplamış gibi seviniyorlardı. Çocuklar için
pilleri götürüp atık pil kutusuna atmak, eğlenceli
bir yarışa dönüşmüştü.

Semavere biraz daha odun attı. Bahçe ar-
tık misafirlere hazırdı. Duyduğu bir sesle ayağa
kalktı. Sesi duyulan aracın farları henüz görün-
müyordu. Niyazi Bey bahçe kapısına yöneldiğin-
de arabanın farları bütün bahçeyi aydınlatmıştı.

Ebru, Nehir ve Çağlar arabadan iner inmez
dedelerine koştular. Ebru ve Çağlar dedelerinin
boynuna sarılırken Nehir’in boyu dedesinin beline
sarılmaya yetti. Nehir iki eliyle kardeşlerini dede-

lerinden uzaklaştırarak şöyle dedi:

4 5