Page 5 - Çevre ve Çocuk - Nisan 2025
P. 5

Büyük kartopunun içindeydim. Hiçbir şey göremiyordum.
                                              Her yer kardı ve karanlıktı…


                      Fakat hızla dönmeye devam ettiğimizi hissedebiliyordum. Biraz korku, biraz da oyun
                      heyecanı vardı içimde… Kartopunun bunca yuvarlanmadan sonra ne kadar büyüdüğünü
                      de merak ediyordum bir yandan. Sonra bir şeye çarptık ve sarsılarak durduk… Ellerimi ve
                      ayaklarımı boşlukta hissedince, yavaşça gözlerimi açtım.

                                        Nefes almaya ve ellerimi, kafamı hareket ettirmeye çalıştım; herhangi
                                        bir sorun görünmüyordu. En ufak çizik bile yoktu vücudumda… Bu
                                        tuhaf durumdan sapasağlam çıkmıştım. Neler olduğunu ve nereye
                                        geldiğimi anlamaya çalıştım.

                                        Anlaşılan kocaman kartopu bir ağaca çarpıp parçalanınca, ben de
                                        onun içinden kurtulmuştum. Burası bir çocuk parkıydı. Evet evet;
                                        bizim okulun yanı başındaki parktı burası! Evden taa buraya kadar nasıl
                                        gelebilmiştim, hayret doğrusu!

                                            Sonra etrafa bakındım. Hâlâ kimsecikler yoktu ortalıkta.
                                            Okul bahçesi, yollar ve park bomboştu. Tam o sırada, arkamda
                                            bir hareket olduğunu hissettim. Hızla toparlanarak geriye doğru
                                            döndüm. Bir an neredeyse, korkudan küçük dilimi yutacaktım!

            Korku ve heyecanı birlikte hissettim yine… Bu inanılmaz bir şeydi; insan gibi hareket edebilen
            birkaç kardan adam, orda durmuş bana bakıyorlardı. Kömürden dişleri, her birinin yüzüne
            sıcacık bir gülümseme yayıyordu.

            Peki ama bu kardan adamlar nereden çıktı? Yoksa arkadaşlarım, kardan
            adam kılığına girmiş bana şaka mı yapıyordu?

              Hayır, bunlar gerçekten de birer kardan adamdı.

            “Bir masalda veya rüyada olmalıyım”, diye düşündüm
            o an içimden… Sonra içlerinden bembeyaz sakalı olan ve
            hafif kambur gibi duranın, elindeki bastonla bana yavaşça
            yaklaştığını gördüm.

            Bana, “Merhaba Zeynep!” dediğini duyunca, şaşkınlığım
            bir kat daha arttı. Bu kardan adamlar konuşabiliyordu!...




                                                                                                     NİSAN 2025  3
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10