Page 22 - KUYRUKLU YILDIZ EFSANESİ
P. 22

- KUYRUKLU YILDIZ EF S ANESİ -                                                       - NAZİFE BUR CU T AKIL -


                – Bu görevi layıkıyla yapacağıma emin ola-                                  Akbaba,
          bilirsiniz, dedi.
                                                                                             – Göstermem lazım. Haydi, uç benimle, dedi
               Ozan:                                                                  ve sesli bir kanat çırpışıyla göğe yükseldi.

                – Kiminle konuşuyorsun?                                                     Ozan da arkasından havalanırken sordu:

               Akbaba:                                                                       – Hâlâ adını söylemedin bana?

                – Kendimi kaptırdım. Uyum sağla biraz. Ef-                                  Akbaba  gözlerini  ileri  kenetlemiş  havada
          sane beş yüz yılda bir oluyor. Hiç mi heyecanın                             süzülürken,
          kalmadı? Şu an dünyayı kurtarmak üzereyiz.
                                                                                             – Ben kızıl akbaba soyundanım. Bana “Kızıl”
               Ozan:                                                                  diyebilirsin, dedi ve kanat çırparak uzaklaştı.

                – Dünyayı mı kurtarmak üzereyiz? Ben sa-                                    Ozan da hızla ona yetişti.
          dece havada biraz süzülür, birkaç yer görür son-
                                                                                            Birlikte  havada  süzülüp  dönüyorlar  ve  hiç
          ra eski hâlime dönerim diyordum. Hem dünyanın
                                                                                      durmadan ilerliyorlardı. Ozan her kanat çırpışın-
          kurtarılmaya ihtiyacı yok ki… Nereden çıktı şimdi
                                                                                      dan sonra gözlerini kapatıyor, rüzgârın tüyleri-
          bu?
                                                                                      nin arasından geçişini hissediyordu.
               Akbaba:
                                                                                            Uzunca süre kanat çırptıktan sonra ileriden
                – İnsan doğanın bir parçası. Hepimiz gibi.                            dumanların çıktığı bir yere yaklaştılar. Rüzgârın

          Bunu unutursak her şey kötüye gider. İnsanların                             kanatlarının arasından geçişi tuhaflaştı. Ozan:
          bir kısmı doğanın bir parçası olduğunu artık ha-                                   – Kendimi yorgun hissetmeye başladım. Ne-
          tırlamıyor.                                                                 fes almakta zorlanıyorum, tüylerim de rüzgârdan

               Ozan:                                                                  farklı etkileniyor. Sanki tüylerime yapıştırıcı sür-
                                                                                      müşüm gibi. Nereye geldik biz böyle?
                – Ne demek istediğini anlamıyorum.



                                      22                                                                           23
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27