Page 57 - GERİ SAYIM

- GERİ S A YIM - - NAZİFE BUR CU T AKIL -

otururlarmış. Ben onu demiyorum. Hah, bakın, – Ne oluyor? Kimsiniz, diye sordu çocuk ir-
işte! Parktaki bankta oturan çocuğun elindeki… kilerek.

Asya: – Kusura bakma, rahatsız ettim. Ben Ege.
Bunlar da arkadaşlarım Hakan, Asya ve Elif. Cep
– Tablet, tablet!
telefonundan bir şeye bakabilir miyiz?
Ege:
Çocuk kararsız gözlerle Ege’ye baktı.
– O değil. Tablet, bunun büyüğüne deniyor-
– Benim adım da Ahmet ama telefonumu
du. Neydi bu kullandıkları şeyin adı? Cepli makine vermek istediğimden emin değilim.

miydi?
Ege,
Asya:
– Yanında bakacağım, hemen de geri vere-
– Cep telefonu! ceğim, dedi.

Ege: Ahmet:

– Hay aklınla bin yaşa! Dilimin ucundaydı! – Tamam öyleyse…
Cep telefonlarına sorabiliriz. Ben gidip bankta- Ege telefonu eline aldı ve ekrana bakarak

ki çocuğa nazikçe sorayım, belki cep telefonuna içinden “Çamur analizi yaptırabileceğim bilim
birkaç dakika bakmama izin verir. insanının iletişim bilgilerine ihtiyacım var.” diye
geçirdi. Telefon öylece duruyordu. Ege tekrar
“Biz de gelelim seninle!” dedi ekip aynı anda.
içinden aynı cümleleri geçirdi. Yine bir şey olmu-
Dördü de bankta cep telefonuyla oyun oynayan
yordu.
çocuğa doğru yaklaştılar. Çocuk, onların yanına
Ahmet gülmeye başladı ve şöyle dedi:
geldiğini fark etmedi bile. Oyuna o kadar dalmıştı
– Telefondan bir şeylere bakacağını söyle-
ki kendine seslenildiğini de duymadı.
din ama telefona boş boş bakıyorsun. Kalakaldın.
Ege hafifçe çocuğun omzuna dokundu. Komik görünüyorsun.

56 57