Page 7 - Çevre ve Çocuk - Temmuz 2025
P. 7
¦ęȵɎȶʄȥ ɔįɡɱ ӈȵȜȤɓ ɕɊɊȐɣ
Yazan: Ali Burhan Eren / İllüstrasyon: Şahin Erkoçak
Kendimize giden yol, kendi içimizden geçer. Kendimize içten davrandığımızda açılır,
kendimize giden yollar…
Kalbe giden yol, inceciktir. Yürürken dikkat ister.
Bir kelebeğe giden yol, sürekli zikzaklar çizer ve kavuşumsuzdur. Bu yüzden uzun sopalı ağlar
kullanır kelebek avcıları.
Gökte süzülen bir uçurtmaya giden yol, uçurtmanın ipidir. İp, elimizi çekiştirir; uçurtma
yanına çağırır bizi durmadan…
Kışa giden yollar kapalı olur çoğu zaman. Sararan yapraklar ve göç eden
leylekler açar, kışa giden yolları... Bahara giden yolları, eriyen kar suları
açar.
Kuşlara giden yollar, ha var gibidirler ha yok gibi... Yolun sonuna geldim
sanırsınız; birden havalanır kuşlar.
Şiire giden yolların nerdeyse hepsinde bir ilk durak vardır. Kimi zaman
uzun süre beklemek gerekebilir bu durakta.
Kedilere giden yollar, kolaydır. Başından sırtına onu şöyle bir
okşamanız, hadi olmadı bir parça ciğer vermeniz yeterlidir bu
yola çıkmak için.
Dostluğa giden yollar çoktur. Birbirini sıkıca tutan eller, birbirine
gülümseyerek bakan iki çift göz, en önde giderler bu yolda…
Ya mektuplar?! İki dost arasındaki yolun en zarif yolcularıdır, mektuplar.
4 ÇEVRE VE ÇOCUK
